Cor Van der Lugt Melsert

Na de Tweede Wereldoorlog werd hij door een ereraad aanvankelijk tot twee, later tot één jaar schorsing veroordeeld. Hem werd ten laste gelegd dat hij zonder voorafgaand overleg met zijn spelers en de vertrouwensmannen van het kunstenaarsverzet, in 1942 de Amsterdamse burgemeester Voûte op de hoogte had gebracht van het plan van de toneelspelers om te weigeren lid van de zogenaamde Kulturkammer te worden, én omdat hij zijn medewerkers dringend geadviseerd had van die weigering af te zien. Na de oorlog legde hij zich onder meer toe op het schrijven van theaterrecensies in Elseviers Weekblad. In 1949 verscheen het boek Wat ik nog even zeggen wou waarin hij zijn memoires schreef. Eerder, in 1922, hadden Eduard Veterman en zijn zwager Jan Van Ees een monografie gepubliceerd over hem en zijn theaterwerk.

He was an actor, known for Willem van Oranje (1934) and Veertig jaren (1938).

Op 15 september 1919 trouwde hij met de actrice Annie van Ees. Tussen 1923 en 1938 had hij de leiding van het Vereenigd Rotterdamsch-Hofstad Tooneel. In 1938 werd Van der Lugt Melsert leider van de NV Het Nederlandsch Tooneel in Amsterdam. Met ingang van het seizoen '41-'42 ging dat gezelschap op in het Gemeentelijk Theaterbedrijf Amsterdam (GTA). Cor van der Lugt werd 'intendant' van de afdeling Theater van het GTA. Hij werd in 1944 opgevolgd door Ben Royaards.

Hij debuteerde op 9-jarige leeftijd bij de Nederlandsche Tooneelvereeniging. Destijds woonde hij bij zijn oudere zus Wilhelmina van der Horst-van der Lugt Melsert en zwager Adriaan van der Horst. In 1902 behaalde hij het diploma van de Amsterdamse Toneelschool. Hij speelde daarna in onder meer Op hoop van zegen van Herman Heijermans.

Cor Van der Lugt Melsert was born on July 4, 1882 in Rotterdam, Zuid-Holland, Netherlands.